ผลการจัดการเรียนการสอนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานต่อความสามารถ ในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และความรู้ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี

บทคัดย่อ

การจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ เพื่อให้ผู้เรียนสามารถคิดและแก้ปัญหาได้อย่างมีวิจารณญาณ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลการจัดการเรียนการสอนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและความรู้ของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่มเปรียบเทียบก่อนและหลังการทดลอง ประชากร คือ นักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 2 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี จำนวน 119 คน กลุ่มตัวอย่างที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ จำนวน 98 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 49 คน คัดเลือกเข้ากลุ่มโดยจับคู่ที่มีคุณสมบัติเหมือนกันและการสุ่มอย่างง่ายเข้ากลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองจนครบ เก็บรวบรวมข้อมูล 1 สัปดาห์ก่อนและหลังสิ้นสุดดำเนินการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ เครื่องมือทดลอง คือ คู่มือการจัดการเรียนการสอน และเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และแบบทดสอบความรู้ ค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.75 และ 0.71 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ t-test ผลการวิจัย พบว่า คะแนนเฉลี่ยความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ หลังการสอนโดยการใช้ปัญหาเป็นฐาน (M=24.78) สูงกว่าก่อนทดลอง (M=23.86) การเปรียบเทียบ พบว่า ก่อนและหลังการทดลองความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณไม่แตกต่าง (t =1.840, p-value=.072) ส่วนด้านความรู้ พบว่า กลุ่มทดลองมีความรู้ระดับต่ำ มากกว่ากลุ่มควบคุม (77.60% เทียบกับ 63.30%) คะแนนเฉลี่ยของกลุ่มควบคุมสูงกว่ากลุ่มทดลอง 14.84 (SD=3.01) และ 14.43 (SD=0.20)  เมื่อเปรียบเทียบ พบว่า ความรู้หลังการทดลองระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองไม่แตกต่าง (t=1.348, p-value=.181)
สรุป การสอนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานสามารถพัฒนาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณในนักศึกษาพยาบาลได้  ดังนั้น การเรียนการสอนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐาน ไม่น้อยกว่าร้อยละ 50 ของรายวิชา และทุกรายวิชา และเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยรวม และด้านการรวบรวมข้อมูล ด้านการประเมินความสมเหตุสมผล