การศึกษาเปรียบเทียบระยะเวลาที่ใช้สารเสพติดในผู้เสพสารเสพติด ที่มีอาการทางจิตเวช
คำสำคัญ:
สารเสพติด, อาการจิตเวช, ระยะเวลาบทคัดย่อ
การศึกษานี้ เป็นการศึกษาเชิงบรรยายในกลุ่มผู้เสพสารเสพติดและได้รับการวินิจฉัยว่ามีอาการทางจิต ที่เข้ารับการบำบัดรักษาในสถานบริการของรัฐ รวม 1,000 คน จาก 10 จังหวัด ทั่วประเทศ และบุคคลที่เกี่ยวข้องรวม 4,513 คน เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ และประวัติการรักษาผู้ป่วย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และ ANOVA
ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นชายร้อยละ 93.0 เป็นเยาวชน (อายุไม่เกิน 24 ปี) ร้อยละ 20.0 สถานภาพโสดร้อยละ 64.0 ว่างงานร้อยละ 43.5 พักอาศัยร่วมกับผู้ติดสุราร้อยละ 14.8 พักอาศัยร่วมกับผู้ใช้ยารักษาโรคผิดแบบแผนร้อยละ 17.4 มีญาติและเพื่อนสนิทใช้ยาเสพติดร้อยละ 71.3 กลุ่มศึกษาร้อยละ 79.2 เคยบำบัดยาเสพติดและจิตเวชมาก่อน อาการทางจิต พบว่า มีอาการหวาดระแวง และยังพบว่ามีอาการทางจิตอื่น ๆ ที่อาจชักนำไปสู่ความรุนแรง อาทิ หงุดหงิด ก้าวร้าว หุนหันพลันแล่นความยับยั้งชั่งใจลดลง ประสาทหลอน หลงผิด สับสน กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 66.9 เริ่มเสพยาบ้าเป็นยาชนิดแรก โดยอายุต่ำสุดที่เริ่มเสพ คือ 10 ปี อายุเริ่มเสพเฉลี่ย 19 ปี ในปัจจุบัน ร้อยละ 73.9 ใช้เมทแอมเฟตามีนเป็นตัวยาหลัก (ยาบ้าและไอซ์) ทั้งนี้ร้อยละ 44.4 ใช้ยาเสพติดร่วมกันหลายชนิดในการเสพคราวเดียวกัน (polydrug) ผู้เสพยาเสพติดที่มีอาการทางจิตใช้ยาเสพติดมาเป็นเวลานานเฉลี่ย 12.5 ปี เมื่อจำแนกออกตามชนิดยาที่เสพแล้วมีอาการทางจิต พบว่า ผู้เสพเฮโรอีนใช้เฮโรอีนมาเป็นเวลานานเฉลี่ย 18.8 ปี ผู้เสพยาบ้าเสพมานานเฉลี่ย 12.4 ปี และผู้เสพกัญชาใช้กัญชามาเป็นเวลานานเฉลี่ย 15.7 ปี ระยะเวลาที่ใช้ยาเสพติดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.0001)
Downloads
เอกสารอ้างอิง
United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC). World drug report 2019. Vienna: United Nations publication; 2019.
Merlin MD. Archaeological evidence for the tradition of psychoactive plant use in the old world. Economic Botany 2003; 57(3): 295-323.
Sullivan RJ, Hagen EH. Psychotropic substance-seeking: Evolutionary pathology or adaptation? Addiction 2002; 97(4): 389-400.
Department of Fine Arts. The “Tra Sam Duang” Laws. Bangkok: Veteran printing house; 1978.
Kanato M, Leyatikul P, Wonguppa R. Impacts of Medical Cannabis Law in Thailand. ONCB Journal 2020; 36(2): 27-36.
Poshyachinda V. Heroin in Thailand. in the 4th Anniversary of the Office of the Narcotics Control Board. Bangkok: Office of the Prime Minister; 1980. 56-87.
Poshyachinda V, Srisurapanont M, Perngparn U. Amphetamine type stimulants epidemic in Thailand: a country profile. In WHO meeting on amphetamine, MDMA, and other psycho stimulants phase II. Bangkok, Thailand; 1999. 22-26.
Poshyachinda V, Phittayanon P, Simasatitkul V, Perngparn U. Stimulant use, abuse, and dependence in Thailand. Alcohol and drugs perspectives, prevention and control-Asia Pacific region. Sri Lanka: Alcohol and Drug Information Centre; 1998. 77-106.
Wonguppa R, Kanato M. The prevalence and associated factors of new psychoactive substance use: A 2016 Thailand national household survey. Addict Behav Rep 2018; 7: 111-115
Kanato M, Leyatikul P, Wonguppa R. Cannabis Situation among the Thai Youth after Law Amendment. ONCB Journal 2022; 36(2): 27-36.
United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC). World drug report 2023. Vienna: United Nations publication; 2023.
Kanato M, Sarasiri R, Leyatikul P, (Eds.). ASEAN DRUG MONITORING REPORT 2022. Bangkok: ASEAN Narcotics Cooperation Center; 2023.
Kanato M. Leyatikul P. Size Estimation of Substances Users Population in Thailand 2019. ONCB Journal 2020; 36(2): 37-48.
Office of Secretary of National Addiction treatment & Rehabilitation Committee, Ministry of Public Health. Statistics on Addiction Treatment & Rehabilitation [online] 2020 [cited 2024 March 7]. Available from: https://ncmc.moph.go.th/home/index/dash
WHO. Management of substance abuse [online] 2021 [cited 2021 Jan 21]. Available from: https://www. Who. int/substance_abuse/facts/ATS/en/
McCrady BS, Epstein EE. Addictions: A comprehensive guidebook. Oxford University Press; 2013.
Grant KM, LeVan TD, Wells SM, Li M, Stoltenberg SF, Gendelman HE, et al. Methamphetamine - associated psychosis. Journal of Neuroimmune Pharmacology 2012; 7(1): 113-139.
MacCallum RC, Widaman KF, Zhang S, Hong S. Sample size in factor analysis. Psychological methods 1999; 4(1): 84-99.
Srisurapanont M, Ali R, Marsden J, Sunga A, Wada K, Monteiro M. Psychotic symptoms in methamphetamine psychotic in-patients. International Journal of Neuropsycho pharmacology 2003. 6(4); 347-352.
Arunogiri S, Foulds JA, McKetin R, Lubman DI. A systematic review of risk factors for methamphetamine-associated psychosis. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry 2018; 52(6): 514-529.
Callaghan RC, Cunningham JK, Allebeck P, Arenovich T, Sajeev G, Remington G. Methamphetamine use and schizophrenia: a population-based cohort study in California. American Journal of Psychiatry 2012; 169(4): 389-396.
McKetin R, Lubman DI, Baker AL, Dawe S, Ali RL. Dose-related psychotic symptoms in chronic methamphetamine users: evidence from a prospective longitudinal study. JAMA psychiatry 2013; 70(3): 319-324.
Gan H, Zhao Y, Jiang H, Zhu Y, Chen T, Tan H, et al. A research of methamphetamine induced psychosis in 1,430 individuals with methamphetamine use disorder: clinical features and possible risk factors. Frontiers in Psychiatry 2018; 9: 1-8.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เผยแพร่ ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ท่านสามารถอ่านและใช้งานบทความเหล่านี้เพื่อวัตถุประสงค์ทางวิชาการ เช่น การสอน การวิจัย หรือการอ้างอิง โดยต้องให้เกียรติแก่ผู้เขียนและวารสารอย่างเหมาะสม ห้ามนำบทความไปใช้หรือดัดแปลงโดยไม่ได้รับอนุญาต ข้อความที่แสดงในบทความเป็นความคิดเห็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว ผู้เขียนมีความรับผิดชอบอย่างเต็มที่ต่อเนื้อหาและความถูกต้องของบทความ การนำไปใช้ซ้ำหรือตีพิมพ์ซ้ำอื่นๆ ต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
