ปัจจัยเสี่ยงและผลลัพธ์ทางคลินิกของการติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออกในผู้ป่วยล้างไตทางช่องท้อง

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบย้อนหลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยเสี่ยงและผลลัพธ์ทางคลินิกของการติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออก ในผู้ป่วยล้างไตทางช่องท้อง ตั้งแต่มกราคม พ.ศ.2556 - พฤษภาคม พ.ศ 2563 โดยเก็บข้อมูลพื้นฐาน, การล้างไตทางช่องท้อง, การติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออก, การบริหารยาปฏิชีวนะ จากเวชระเบียนและแฟ้มประจำตัวผู้ป่วยและระบบสารสนเทศของโรงพยาบาล และการวิเคราะห์ปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อการติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออก โดยใช้การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติก จากข้อมูลผู้ป่วยในการศึกษา จำนวน 265 ราย พบว่า ผู้ป่วยกลุ่มติดเชื้อกับกลุ่มไม่ติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออก มีปัจจัยพื้นฐานด้านอายุ เพศ และการศึกษา ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และเมื่อเปรียบเทียบปัจจัยด้านการล้างไต พบว่า ผู้ป่วยที่ใส่สายล้างไต โดยศัลยแพทย์ในห้องผ่าตัด, ผู้ดูแลผู้ป่วยที่จบต่ำกว่าระดับประถมศึกษา และผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ ในช่องท้องจะมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออก เพิ่มขึ้น 1.88 เท่า, 2.96 เท่า และ 1.75 เท่า ตามลำดับ และผู้ป่วยติดเชื้อที่แผลช่องทางสายออกที่มีการติดเชื้อที่อุโมงค์สายและติดเชื้อแผลเรื้อรังและแผลติดเชื้อช่องทางสายออกที่เกิดจากเชื้อ Pseudomonas และเชื้อรา มีความเสี่ยงต่อการไม่ตอบสนองต่อการรักษาและต้องเอาสายล้างไตออกเพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ