ผลลัพธ์ของแนวปฏิบัติการพยาบาลต่อระดับการเคลื่อนไหว และภาวะท้องอืดในผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีหลังผ่าตัด

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นวิจัยกึ่งทดลอง แบบ 2 กลุ่ม วัดก่อนและหลังการทดลอง เพื่อศึกษาผลของแนวปฏิบัติการพยาบาลต่อระดับการเคลื่อนไหว ภาวะท้องอืดในผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีหลังผ่าตัด กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีหลังผ่าตัดในหอผู้ป่วยวิกฤต ระหว่างเดือนกรกฎาคม 2562 – มกราคม 2563 จำนวน 38 ราย แบ่งเป็นกลุ่มละ 19 ราย โดยกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ส่วนกลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามแนวปฏิบัติที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จากพยาบาลที่ผ่านการอบรมจำนวน 42 ท่าน ผู้ป่วยได้รับการสอนด้วยสื่อวีดีทัศน์ และคู่มือการเคลื่อนไหววันละ 2 ครั้ง ประเมินผลทั้งสองกลุ่มโดยใช้ ICU mobility scale แบบประเมินท้องอืด โดยเก็บข้อมูลในวันแรกและก่อนจำหน่ายผู้ป่วย ประเมินความพึงพอใจของพยาบาลผู้ใช้แนวปฏิบัติ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ Fisher's exact test และ Independent t-test

ผลวิจัยพบว่า ระดับการเคลื่อนไหวกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ค่าเฉลี่ยคะแนนและความรุนแรงภาวะท้องอืดกลุ่มทดลองน้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และความพึงพอใจของพยาบาลในการใช้แนวปฏิบัติโดยรวมอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด

การวิจัยนี้พบว่า แนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น สามารถเพิ่มระดับการเคลื่อนไหวและลดภาวะท้องอืด ดังนั้นจึงควรนำมาประยุกต์ใช้เพื่อดูแลผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีหลังผ่าตัดในหอผู้ป่วยวิกฤตต่อไป