การสอบสวนโรคติดเชื้อสเตรปโตคอคคัสซูอิส จังหวัดลำพูน เดือนสิงหาคม 2563

ผู้แต่ง

  • ธนวัฒน์ สมบูรณ์ กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค
  • ปิติภรณ์ พรมดวงสี กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค
  • จุฑารัตน์ อาภาคัพภะกุล กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค
  • นัฐพนธ์ เอกรักษ์รุ่งเรือง สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 จังหวัดเชียงใหม่
  • สายสุนีย์ สุขปัน สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 จังหวัดเชียงใหม่
  • นพรัตน์ คำใจ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 จังหวัดเชียงใหม่

คำสำคัญ:

การสอบสวนโรค, โรคติดเชื้อสเตร็ปโตคอคคัสซูอิส, จังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2563 กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค ได้รับรายงานผู้ป่วยสงสัยเป็นโรคติดเชื้อสเตร็ปโตคอคคัสซูอิส (Streptococcus suis) รวม 6 ราย ในอำเภอป่าซาง และเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 เชียงใหม่ สำนักงานปศุสัตว์ จังหวัดลำพูน และสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดลำพูน ได้ร่วมดำเนินการสอบสวนโรค ตั้งแต่วันที่ 1–5 กันยายน 2563 เพื่อยืนยัน การวินิจฉัย และการระบาด ลักษณะการกระจายของโรค ปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรค และให้ข้อเสนอแนะมาตรการควบคุมป้องกันโรคที่เหมาะสม
วิธีการศึกษา: ศึกษาระบาดวิทยาเชิงพรรณนา โดยการทบทวนเวช ระเบียน และสัมภาษณ์ผู้ป่วยโรคติดเชื้อสเตร็ปโตคอคคัสซูอิส ที่มา โรงพยาบาลป่าซาง โรงพยาบาลเวียงหนองล่อง และโรงพยาบาลลำพูน ระหว่างวันที่ 1 มกราคม–31 สิงหาคม 2563 และค้นหาผู้ป่วยเพิ่มเติมในพื้นที่ที่พบผู้ป่วย การศึกษาสภาพแวดล้อม โดยการสัมภาษณ์ผู้ป่วยและครอบครัวเรื่องการรับประทานเนื้อหมู สำรวจร้านขายอาหารที่สงสัย ร้านค้าเนื้อหมู สถานที่ชำแหละ และฟาร์มหมู รวมทั้งการสอบสวนข้อมูลย้อนหลังของเนื้อหมูที่สงสัย และการศึกษาทางห้องปฏิบัติ โดยการตรวจน้ำไขสันหลังและเลือดของผู้ป่วย ตัวอย่างอาหารเนื้อ และเลือดหมู รวมทั้ง Swab อุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับการชำแหละเพื่อตรวจหาเชื้อ S. suis
ผลการศึกษา: พบผู้ป่วยยืนยันการติดเชื้อ S. suis ในเลือดรวม 6 ราย ซึ่งมีการส่งตรวจหา Serotype ของเชื้อ 1 ราย พบเป็น Serotype 2 ไม่มีผู้เสียชีวิต ผลการค้นหาผู้ป่วยในชุมชนไม่พบ ผู้ป่วยเพิ่มเติม ผู้ป่วยเป็นชาย 5 ราย และหญิง 1 ราย มีอายุ ระหว่าง 36–76 ปี (ค่ามัธยฐาน 57 ปี) ผู้ป่วยกระจายอยู่ใน 2 อำเภอ ของจังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ประกาศการระบาดของโรค Porcine reproductive and respiratory syndrome ( PRRS) ในหมูในช่วงเวลาเดียวกัน โดยผู้ป่วยอยู่ในอำเภอป่าซาง 1 ราย และเวียงหนองล่อง 5 ราย ผู้ป่วยทุกรายมีประวัติเสี่ยงรับประทาน ลาบ/หลู้ หมูดิบ โดยมีประวัติดื่มสุราเป็นประจำร้อยละ 66.67 และ มีโรคประจำตัวเป็นเบาหวานร้อยละ 50.00 ส่วนผลการตรวจอาหารพบเชื้อ S. suis ในลาบหมูดิบ 1 ตัวอย่าง ซึ่งเก็บภายหลัง พบผู้ป่วยจากร้านอาหารที่สงสัยเป็นแหล่งแพร่เชื้อ
สรุปและวิจารณ์ผล: การระบาดของเชื้อ S. suis ครั้งนี้ พบผู้ป่วย ยืนยันรวม 6 ราย ใน 2 อำเภอของจังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นพื้นที่ที่พบ การระบาดของโรค PRRS ในหมูในช่วงเวลาเดียวกัน ซึ่งโรคดังกล่าว ส่งผลให้เชื้อ S. suis ในหมูเจริญเติบโตได้ดีขึ้น และเพิ่มโอกาสป่วยในคน ส่วนปัจจัยเสี่ยงของการระบาดครั้งนี้ คาดว่าเกิดจากการ รับประทานลาบ/หลู้หมูดิบ ผู้ป่วยได้รับการส่งตรวจเลือดเพาะเชื้อ ทุกรายตั้งแต่เริ่มมีอาการ ทำให้ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วและเหมาะสม จึงอาจมีส่วนทำให้ไม่พบการเสียชีวิต

References

ธีรศักด์ ชักนํา. คู่มือแนวทางการเฝ้าระวังและสอบสวนโรคติด เชื้อสเตร็พโตค็อกคัส ซูอิส “โรคไข้หูดับ”. นนทบุรี: สำนักระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข; 2552.

อาทิชา วงศ์คํามา, ประวิทย์ ชุมเกษียณ, อรวิรุฬ ยุรชัย. โรคไข้หูดับ (Streptococcus suis). ใน: วลัยรัตน์ ไชยฟู, บรรณาธิการ. สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรค ประจำปี 2561. นนทบุรี: กอง ระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค; 2561. หน้า 126–9.

สำนักโรคติดต่ออุบัติใหม่ กรมควบคุมโรค. องค์ความรู้ เรื่อง โรคติดต่ออุบัติใหม่. กรุงเทพมหานคร: องค์การสงเคราะห์ทหาร ผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์; 2554. หน้า 66–75.

Rayanakorn A, Goh BH, Lee LH, Khan TM, Saokaew S. Risk factors for Streptococcus suis infection: A systematic review and meta-analysis. Sci Rep [Internet]. 2018 [cited 2020 Dec 2]; 8: 13358. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6127 304/

กองระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค. รายงานโรคในระบบเฝ้าระวัง 506: Streptococcus suis ปี 2562. [เข้าถึงเมื่อ 4 ธ.ค. 2563]. เข้าถึงได้จาก: http://www.boe.moph.go.th/boedb/surdata/506wk/y62/d82_5362.pdf

Thanawongnuwech R, Brown GB, Halbur PG, Roth JA, Royer RL, Thacker BJ. Pathogenesis of porcine reproductive and respiratory syndrome virus-induced increase in susceptibility to Streptococcus suis infection. Vet Pathol 2000; 37(2): 143–52.

Huong VT, Thanh LV, Phu VD, Trinh DT, Inui K, Tung N, et al. Temporal and spatial association of Streptococcus suis infection in humans and porcine reproductive and respiratory syndrome outbreaks in pigs in northern Vietnam. Epidemiol Infect [Internet]. 2016 [cited 2020 Dec 02]; 144(1): 35–44. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4697300/

อาทิชา วงศ์คํามา, เสาวพักตร์ ฮิ้นจ้อย. การประเมินระบบเฝ้า ระวังโรคไข้หูดับของโรงพยาบาล 5 แห่ง ใน 5 จังหวัดทาง ภาคเหนือ ในปี พ.ศ. 2556. วารสารกรมควบคุมโรค 2558; 41(2): 87–97.

ต่อพงษ์ ประเสริฐสังข์, ประพันธ์ศักดิ์ ฉวีราช. ปัจจัยเสี่ยงของ การปนเปื้อนเชื้อสเตร็พโตค็อกคัส ซูอิส ในโรงฆ่าสัตว์ในจังหวัด มหาสารคาม. วารสารสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 2562; 29(2): 61–9.

จำรัส เข่งวา, นิยม ดาวศรี. การปนเปื้อนเชื้อ Salmonella spp. และ Staphylococcus aureus ในเนื้อสัตว์ที่โรงฆ่าสัตว์ และสถานที่จําหน่ายเนื้อสัตว์ในจังหวัดตาก ปีงบประมาณ 2557–2559. [เข้าถึงเมื่อ 4 ธ.ค. 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://region6.dld.go.th/webnew/pdf/y601/finalSalmonellaspp.Staphylococcusaureus2557-2559edit110825.pdf

อดิศร ดวงอ่อนนาม, คมกริช พิมพ์ภักดี, ปิยวัฒน์ สายพันธุ์. ความชุกและซีโรวาร์ของเชื้อซัลโมเนลลาในเนื้อโคจากโรงฆ่า สัตว์ โรงฆ่าสัตว์ชั่วคราว และร้านจำหน่ายเนื้อในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารสัตวแพทยศาสตร์มข. 2554; 21(1): 23–32.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-07-16

How to Cite

สมบูรณ์ ธ., พรมดวงสี ป., อาภาคัพภะกุล จ., เอกรักษ์รุ่งเรือง น., สุขปัน ส., & คำใจ น. (2021). การสอบสวนโรคติดเชื้อสเตรปโตคอคคัสซูอิส จังหวัดลำพูน เดือนสิงหาคม 2563. รายงานการเฝ้าระวังทางระบาดวิทยาประจำสัปดาห์, 52(27), 389–398. สืบค้น จาก https://he05.tci-thaijo.org/index.php/WESR/article/view/1743

ฉบับ

บท

บทความต้นฉบับ