การประเมินระบบเฝ้าระวังโรคไข้เลือดออกในโรงพยาบาลห้วยยอด อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง ปี พ.ศ. 2558

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: โรคไข้เลือดออกเป็นโรคติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ เป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญของจังหวัดตรังและประเทศไทย จากข้อมูลการเฝ้าระวังและควบคุมโรคของจังหวัดตรัง ปี พ.ศ. 2556-2558 พบอัตราป่วยเท่ากับ 179.71, 73.72 และ 82.39 ต่อประชากรแสนคน ตามลำดับ ในอำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง พบอัตราป่วยเท่ากับ 263.00, 78.00 และ 54.12 ต่อประชากรแสนคนตามลำดับ โดยไม่มีรายงานผู้ป่วยเสียชีวิต แม้ว่าจะมีแนวโน้มรายงานของอัตราป่วยที่ลดลง แต่จากการทบทวนเวชระเบียนพบว่ามีผู้ป่วย 340 คน ส่วนระบบรายงาน 506 พบผู้ป่วยเพียง 50 คน ซึ่งตัวเลขมีความต่างกันมาก ดังนั้นจึงมีความเหมาะสมที่ต้องทำการศึกษาระบบเฝ้าระวังโรคไข้เลือดออก ทั้งในคุณลักษณะเชิงคุณภาพและปริมาณ
วิธีการศึกษา: ศึกษาแบบภาคตัดขวาง ศึกษาคุณลักษณะเชิงคุณภาพและปริมาณในระบบเฝ้าระวัง ทำการทบทวนข้อมูลผู้ป่วยไข้เลือดออกที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลห้วยยอด ระหว่างวันที่ 1 มกราคม-31 ธันวาคม 2558 โดยกำหนดนิยามผู้ป่วยสงสัยผู้ป่วยเข้าข่าย และผู้ป่วยยืนยัน เพื่อใช้ในการทบทวนเวชระเบียนโดยสุ่มตัวอย่างมาศึกษา 569 ราย
ผลการศึกษา: พบว่ามีผู้ป่วยเข้าตามนิยามโรคไข้เลือดออก ไข้เด็งกี่ และไข้เลือดออกช็อก รวม 139 ราย ในจำนวนนี้มีการรายงานในระบบ รง. 506 จำนวน 50 ราย คิดเป็นความไว (Sensitivity) ร้อยละ 35.97 มีค่าพยากรณ์บวก (Predictive value positive: PVP) ร้อยละ 100 ข้อมูลการรายงานไม่สามารถเป็นตัวแทนผู้ป่วยได้ เนื่องจากมีความคลาดเคลื่อนของข้อมูลอย่างมากในด้านของเพศ อายุ และเวลาเกิดโรค มีความทันเวลาในการรายงานภายใน 3 วัน เพียงร้อยละ 64
สรุปและวิจารณ์: ระบบเฝ้าระวังไข้เลือดออกในโรงพยาบาลห้วยยอดมีความจำเป็นในการปรับปรุงการดำเนินงานด้านความไว และความทันเวลา พัฒนาขั้นตอนของงานระบาดวิทยาโดยเฉพาะการวินิจฉัยโรค เพื่อให้ระบบเฝ้าระวังโรคสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างมี ประสิทธิภาพดีขึ้น