รูปแบบการเฝ้าระวังการบาดเจ็บในระดับจังหวัดตามรูปแบบของกองระบาดวิทยา

บทคัดย่อ

กองระบาดวิทยาได้เริ่มจัดตั้งระบบเฝ้าระวังการบาดเจ็บในระดับจังหวัดตั้งแต่ พ.ศ. 2535 เพื่อจัดทำฐานข้อมูลที่จำเป็นสำหรับพัฒนาการบริการผู้บาดเจ็บ และระบบส่งต่อในระดับจังหวัด และเพื่อให้ได้ข้อมูลทางระบาดวิทยาสำหรับวางแผนป้องกันและแก้ปัญหาอุบัติเหตุและการบาดเจ็บสาเหตุอื่น ในระดับจังหวัด และในระดับชาติ ได้จัดทำรูปแบบของระบบเฝ้าระวังการบาดเจ็บซึ่งดัดแปลงทะเบียนผู้ป่วย Trauma (trauma registry) ใช้เป็นแบบรวบรวมข้อมูล และทดลองระบบดังกล่าว ในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ในกรุงเทพมหานครและในแต่ละภาคของประเทศ รวม 5 แห่ง เก็บข้อมูลผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุการถูกพิษ ถูกทำร้ายและทำร้ายตนเองที่มารับบริการ ณ ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่เฝ้าระวัง ตั้งแต่ 1 มกราคม 2538 จนถึง 31 ธันวาคม 2538 รูปแบบนี้จัดให้มีการวิเคราะห์และใช้ประโยชน์ข้อมูล ทั้งในระดับจังหวัด และในระดับชาติ มีการนิเทศและประเมินคุณภาพข้อมูล โดยกองระบาดวิทยาประเมินการใช้ประโยชน์ข้อมูลปัญหาอุปสรรค ในการดำเนินงานระดับจังหวัดและความเป็นไปได้ในการขยายผลไปยังจังหวัดอื่น โดยคณะสาธารณสุขศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล ข้อมูลครบปีแรกของระบบได้จากผู้บาดเจ็บ 66,895 คน แสดงถึงปัญหาที่สำคัญในระบบบริการผู้บาดเจ็บ สาเหตุการบาดเจ็บที่สำคัญและลักษณะทางระบาดวิทยาความครอบคลุมของการรายงานในระบบนี้ มีมากกว่า ร้อยละ 90 ของประชากรที่เฝ้าระวังความครบถ้วนและความเชื่อถือได้ของข้อมูลแต่ละตัวแปร มีตั้งแต่ร้อยละ 80.6 - 100 จากลักษณะของข้อมูลที่ได้จากระบบ พบว่า มีความเป็นไปได้ในการประยุกต์ใช้รูปแบบการเฝ้าระวังเฉพาะพื้นที่ (sentinel surveillance) เพื่อเฝ้าระวังปัญหาการบาดเจ็บ เพราะมีขนาดของปัญหาใหญ่และอยู่ในระยะแรกของการแก้ปัญหา การนำรูปแบบนี้ไปใช้ในจังหวัดอื่นเป็นไปได้สูง หากผสมผสาน ระบบข้อมูลนี้เข้าไปในงานปกติ และระบบเวชระเบียนของโรงพยาบาล การพัฒนาการบริหารจัดการระบบข้อมูลข่าวสารและศักยภาพบุคลากรในด้านคอมพิวเตอร์ มีความจำเป็นสำหรับระบบนี้ เพื่อให้สามารถรองรับภาระงานในการเก็บข้อมูลที่เพิ่มขึ้น และการวิเคราะห์ข้อมูลในโรงพยาบาลที่ดำเนินการ