การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของภาครัฐ
คำสำคัญ:
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, ประสิทธิภาพการทำงาน, ภาครัฐบทคัดย่อ
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ถือเป็นปัจจัยสำคัญในการเสริมสร้างศักยภาพและประสิทธิภาพของหน่วยงานภาครัฐ ซึ่งมีบทบาทในการพัฒนาสังคม เศรษฐกิจ และคุณภาพชีวิตของประชาชน การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในภาครัฐครอบคลุมถึงการฝึกอบรมพนักงาน การพัฒนาทักษะ การเสริมสร้างความรู้ใหม่ และการสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่สนับสนุนการทำงานร่วมกัน ในยุคดิจิทัล การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและสังคมมีผลอย่างมากต่อการทำงานและการบริหารในภาครัฐ หน่วยงานภาครัฐจึงจำเป็นต้องปรับตัวและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์อย่างเป็นระบบเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและความพร้อมในการตอบสนองต่อความต้องการที่เปลี่ยนแปลงไปของสังคม ในบริบทของประเทศไทย การสร้างวัฒนธรรมการทำงานที่โปร่งใส การสื่อสารที่ดี และการส่งเสริมการพัฒนาความรู้ของบุคลากรภายในองค์กรเป็นปัจจัยสำคัญที่เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของหน่วยงานภาครัฐ การมีบรรยากาศการทำงานที่เอื้อต่อการพัฒนาและการทำงานร่วมกันส่งเสริมให้บุคลากรมีความพึงพอใจในงาน นอกจากนี้ การเสริมสร้างทักษะด้านเทคโนโลยียังเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้บุคลากรมีศักยภาพในการปฏิบัติงานได้อย่างเต็มที่
เอกสารอ้างอิง
กัมพล เพ็ชรล้อมทอง. (2565). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. Journal of Roi Kaensarn Academi. 7(3): 373-385.
กุลธน ธนาพงศธร.(2559). “ขอบข่ายและวิธีการศึกษานโยบายสาธารณะ”. ในเอกสารการสอนชุด วิชานโยบายสาธารณะและการวางแผน . น น ท บุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.
ภิราช รัตนันท์. (2560). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ร่วม สมัยในองค์การ. วารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 1(1): 21-38.
เฉิดฉวี กิตติกุลพันธ์. (2565). แนวทางในการปฏิบัติงานที่ดีทางด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์อย่างมีประสิทธิภาพ. Journal of Professional Routine to Research. 9(10): 1-10.
ดนัย ผ่องแผ้ว. (2564). ทุนมนุษย์ : การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรภาครัฐ. Journal of Modern Learning Development. 6(5): 289-302
ดนัย เทียนพุฒ. (2555). การหารทรัพยากรบุคคลสู่ศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: นาโกต้า.
ธวัชชัย สมอเนื้อ. (2565). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในการท างานที่มีผลต่อพฤติกรรมในการปฏิบัติหน้าที่ของบุคลากรในองค์กร. วารสาร มจร เลย ปริทัศน์. 3(1): 178-188
ประคอง สุคนธจิตต์. (2562). ทรัพยากรมนุษย์ยุค 4.0. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ. 7, 17-28.
บุญอนันต์ พิสัยทรัพย์. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในยุคดิจิทัล. นนทบุรี : โรงพิมพ์รัตนไตร.
พระครูสุนทรมหาเจติยานุรักษ์ มาตย์วงค์. (2567). การพัฒนามนุษย์ในยุคดิจิทัล. การขับเคลื่อนนวัตกรรมทางพุทธศาสตร์ล้านนาสู่สากลด้วยยุทธศาสตร์ soft power. Preceed. 1(1): 205-215.
พระมหาจํานงค์ ผมไผ. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารส่งเสริมและพัฒนาวิชาการสมัยใหม่. 1(1): 66-79.
พระมหาบัณฑิต ปณฺฑิตเมธี. (2567). หลักการบริหารทรัพยากรมนุษย์ให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน. วารสารปัญญาและคุณธรรม. 1(2): 28-45.
พระมหายุทธพิชาญ โยธสาสโน และ คณะ. (2556). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ ปัจจัยสู่ความสำเร็จและภาพลักษณ์ที่ดีขององค์กร. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์. 10(1): 169.
ฟ้าวิกร อินลวง. (2561). การจัดการทุนมนุษย์สมัยใหม่ ยุคเจนเนอเรชั่น วาย ระดับปฏิบัติการ : กรณีศึกษา สถาน ประกอบการในนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ ลำพูน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 12 (ฉบับพิเศษ): 43-55
ศิรภัสสรศ์ วงศ์ทองดี. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ฉบับปรับปรุง. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศิธร งามแพรวพราว. (2563). การจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรสถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน). วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 3(1) (มกราคม-มิถุนายน): 50.
โสมวลี ชยามฤต. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับยุคดิจิทัลขององค์การภาครัฐและเอกชน.วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 4(1): 38-50.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2566). การจัดการภาครัฐแนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: บริษัทบพิธการพิมพ์.
วิลัยภรณ์ เสาลึก. (2567). จริยธรรมกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในภาครัฐยุคใหม่. วารสารเมธีวิจัย Savant Journal of Social Sciences. 1(5): 66-74.
อรรถยุทธ คงคาวงค์. (2563). องค์กรยุคดิจิทัล: กลยุทธ์และแนวทางสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Mondy. R. W. & Noe. R. M. (1996). Human Resources Management. New York: Prentice-Hall.Swart.J.et al. (2005) . Human Resource Development: Strategy and Tactics. Oxford. England : Elsevier.
Werther. W. B. & Keith D. (1985). Personal Management and Human Resources. (2nd ed). New York: McGraw-Hill.
