ประสิทธิผลของโปรแกรมการจัดการตนเองในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้ ตำบลปะเหลียน อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพและค่าความดันโลหิตในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมความดันโลหิตไม่ได้ในตำบลปะเหลียน อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง ใช้การออกแบบวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลังทดลอง กลุ่มตัวอย่างจำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 คน และกลุ่มเปรียบเทียบ 30 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจัดการตนเองเป็นเวลา 8 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบได้รับบริการสุขภาพตามปกติ เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามความรู้ แบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพ และการวัดค่าความดันโลหิต วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติทดสอบความแตกต่าง ได้แก่ Paired t-test, Independent t-test, Wilcoxon Signed Ranks Test และ Mann-Whitney U Test
ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรม กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความรู้ พฤติกรรมการบริโภคอาหาร พฤติกรรมการออกกำลังกาย และค่าความดันโลหิตซิสโตลิกและไดแอสโตลิกลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) เมื่อเปรียบเทียบกับค่าก่อนทดลอง นอกจากนี้ กลุ่มทดลองยังมีคะแนนเฉลี่ยความรู้ พฤติกรรมการบริโภคอาหาร และค่าความดันโลหิตที่ดีกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) ผลการศึกษาสะท้อนว่า โปรแกรมการจัดการตนเองมีประสิทธิผลในการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพและควบคุมความดันโลหิตในผู้ป่วยกลุ่มนี้อย่างมีนัยสำคัญ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรค. (2566, กุมภาพันธ์ 13). โรคความดันโลหิตสูง. เข้าถึงจาก https://ddc.moph.go.th/disease_detail.php?d=52
ชัญญานุช ใจตรง, ศิริพร ประดับศรี, & พรพิมล วัฒนกุล. (2564). ผลของการให้ความรู้แบบกลุ่มต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในคลินิกสุขภาพชุมชน. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 15(1), 45–56.
นพาภรณ์ จันทร์ศรี, กนกพร นทีทนสมบัติ, & ทวีศักดิ์ กสิผล. (2563). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการจัดการตนเองต่อความรู้และพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 13(2), 25–35.
นุสบา สันหละ. (2564). โปรแกรมการจัดการตนเองเพื่อควบคุมความดันโลหิตของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารสุขภาพชุมชน, 28(2), 121–132.
บุษยา เพชรมณี. (2565). ผลของโปรแกรมสนับสนุนการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองและความดันโลหิตในผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 36(2), 85–101.
ปิยวรรณ กาญจนสุนทร. (2563). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อความรู้และพฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารพยาบาลทหารบก, 21(3), 150–160.
วารุณี รัตนคช. (2562). ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 29(1), 62–73.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดตรัง. (2566, มกราคม 25). Health Data Center. เข้าถึงจาก https://hdc.moph.go.th/trg/public/main
สุกัญญา ลิ้มรังสรรค์. (2556). แบบจำลองการอธิบายเรื่องโรคความดันโลหิตและการใช้ยาลดความดันโลหิตของผู้ป่วยโรงพยาบาลหางดง จังหวัดเชียงใหม่. ไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ, 8(1), 66–77.
สุพัตรา สิทธิวัง. (2563). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมสุขภาพและระดับความดันโลหิตของผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้. พยาบาลสาร, 47(4), 85–97.
Anderson, R. M., & Funnell, M. M. (2005). Patient empowerment: Reflections on the challenge of fostering the adoption of a new paradigm. Patient Education and Counseling, 57(2), 153–157.
Appel, L. J., Brands, M. W., Daniels, S. R., Karanja, N., Elmer, P. J., & Sacks, F. M. (2003). Dietary approaches to prevent and treat hypertension: A scientific statement from the American Heart Association. Hypertension, 47(2), 296–308.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman.
Kanfer, F. H., & Gaelick, L. (1986). Self-management methods. In F. H. Kanfer & A. P. Goldstein (Eds.), Helping people change: A textbook of methods (3rd ed., pp. 305–360). Pergamon Press.
