การพัฒนาระบบการดูแลแบบประคับประคองผู้ป่วยระยะสุดท้าย เครือข่ายบริการสุขภาพอำเภอพระพรหม จังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบในการดูแลแบบประคับประคองผู้ป่วยระยะสุดท้าย ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ดังนี้ 1) ศึกษาสถานการณ์ ปัญหา และความต้องการ 2) พัฒนาระบบในการดูแล และ 3) ประเมินประสิทธิผลของระบบ กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพ สหวิชาชีพ และผู้ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม คำถามในการสนทนากลุ่ม ระบบ 2S-PH Center และเอกสารทุติยภูมิ แบบสอบถามผ่านผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ได้ค่า IOC ระหว่าง 0.67-1.00 แบบสอบถามความพึงพอใจ และแบบประเมินผลลัพธ์การดูแล มีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.90 และ 0.81 สถิติที่ใช้ ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา One Sample t-test, Wilcoxon Signed-Rank Test และ One Sample t-test, Wilcoxon Signed-Rank Test
ผลการวิจัยพบว่า 1) ปี 2565 – 2567 ผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคองเพิ่มมากขึ้นประมาณครึ่งหนึ่งในแต่ละปี การดำเนินงานการดูแลแบบประคับประคองผู้ป่วยระยะสุดท้ายยังมีความไม่ชัดเจนในหลายประเด็น เช่น พยาบาลผู้ปฏิบัติงานเพื่อประเมินผู้ป่วยที่โรงพยาบาลยังไม่ชัดเจน บุคลากรที่อยู่ในเครือข่ายยังขาดองค์ความรู้เกี่ยวกับการดูแลประคับประคอง ขาดการประสานงานภายในเครือข่าย 2) ระบบที่พัฒนาขึ้น ได้แก่ 2S-PH Center Model และ 3) หลังพัฒนาระบบการดูแลฯ ผลลัพธ์การดูแลมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 84.52 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด (ร้อยละ 80.00) ภาระการดูแลมีคะแนนค่าเฉลี่ยน้อยกว่าก่อนพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สหวิชาชีพมีความพึงพอใจมากกว่าค่าเฉลี่ยร้อยละ 80 และพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติตามระบบฯ มีคะแนนการปฏิบัติมากกว่าค่าคะแนนเฉลี่ยที่กำหนด (ร้อยละ 80) จากผลการวิจัย ยังพบประเด็นผู้ดูแลมีความกังวล ฉะนั้น โรงพยาบาลและรพ.สต. ในเครือข่ายควรจะต้องพัฒนาโปรแกรมลดความวิตกกังวลในการดูแลผู้ป่วย สำหรับพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติมีการประเมิน POS แรกรับ และจำหน่ายที่ยังปฏิบัติไม่ถูกต้อง ผู้รับผิดชอบจึงควรจะต้องมีการประชุมเชิงปฏิบัติการอย่างต่อเนื่อง