สถานการณ์โรคหัดภายใต้โครงการกําจัดโรคหัดตามพันธสัญญานานาชาติ ประเทศไทย ปี 2567

บทคัดย่อ

ในปี พ.ศ. 2567 ประเทศไทยพบมีการระบาดของโรคหัดเพิ่มขึ้น พบผู้ป่วยยืนยันสะสม 4,338 ราย ผู้เสียชีวิต 11 ราย โดยมีรายงานผู้ป่วยเพิ่มสูงขึ้นตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ สูงสุดในช่วงเดือนสิงหาคม–ตุลาคม หลังจากนั้นมีแนวโน้มลดลงต่อเนื่อง ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี อาศัยอยู่ใน 4 จังหวัดชายแดนใต้ คือ ปัตตานี ยะลา นราธิวาส สงขลา และมักพบเหตุการณ์การระบาดเป็นกลุ่มก้อนในโรงเรียนและชุมชน นอกจากนี้ยังมีรายงานผู้ป่วยและเหตุการณ์ระบาดกระจายอยู่ในอีกหลายจังหวัด แต่จำนวนผู้ป่วยไม่มากนักและสามารถควบคุมการระบาดได้ ข้อมูลจากการสอบสวนโรค พบผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่ได้รับวัคซีนหรือได้รับไม่ครบตามเกณฑ์ และจากฐานข้อมูลระบบคลังข้อมูลด้านการแพทย์และสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข พบความครอบคลุมของวัคซีนรวมป้องกันโรคหัด หัดเยอรมัน และคางทูม เข็มที่ 2 (MMR2) หลายพื้นที่ยังต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐาน ส่งผลให้เกิดการระบาดของโรคหัดอย่างต่อเนื่อง หน่วยงานสาธารณสุขและสถานบริการในพื้นที่ควรเพิ่มความเข้มข้นในการเฝ้าระวังโรคหัด เร่งรัดการให้วัคซีนในกลุ่มเป็นหมาย เพื่อเพิ่มและรักษาระดับความครอบคลุมของการได้รับวัคซีนในพื้นที่ ให้การวินิจฉัยและดูแลรักษาผู้ป่วยตามแนวทางเวชปฏิบัติโรคหัด หัดเยอรมัน และหัดเยอรมันแต่กำเนิด เพื่อป้องกันการเจ็บป่วยรุนแรงและควบคุมการแพร่กระจายโรคหัด หากพบผู้ป่วยไข้ออกผื่น หรือสงสัยหัด หรือ การระบาดเป็นกลุ่มก้อน ให้ดำเนินการสอบสวนโรคและเก็บตัวอย่างส่งตรวจยืนยันทางห้องปฏิบัติการ รวมถึงรายงานในฐานข้อมูลโครงการกำจัดโรคหัด