Development of the District Health Board Operational Model, Phonphisai district, Nong Khai province
Keywords:
The operational model, the district health broad (DHB), UCCARE evaluationAbstract
This action research aimed to study the operational model of the District Health Board (DHB) in Phonphisai District, Nong Khai province. Data were collected using the interviewing forms and focus group discussions from October 2022 to April 2023. One hundred and sixty–three participants from the DHB and the sub–district health board (SDHB) were enrolled. Data were analyzed using the descriptive statistics, frequency, percentage, mean ( ), standard deviation (S.D.) and paired sample t–tests. The qualitative data were analyzed by content analysis based on the Kemmis and McTaggart theory.
The research findings showed that, the operational model of DHB consisted of 1) the appointment of the DHB and SDHB 2) the analysis of local problems 3) the formulation of strategies and action plans 4) mission coordination, role determination and potential development 5) integration with network partners 6) continuous follow–up and results reporting and 7) the exchange of operational results knowledge. The development results showed that the DHB and the SDHB (96.32%) had high level of knowledge and understanding about DHB and SDHB operations ( = 18.67, S.D. = 1.379, p < 0.05). Their involvement in the operation and satisfaction were increased to a high level ( = 4.34, S.D. = 0.689, p < 0.05 and = 4.38, S.D. = 0.654, p < 0.05, respectively). The operation was done in two selected issues, the prevention and solution of drug problems in the community and road traffic accidents. The evaluation results based on UCCARE criteria was passed with the score of 4 points. The key success factors included the active participation, potential development, executives’ focus, local–level based problems, integrated map, assigned roles and the appointment of the DHB and SDHB to monitor and exchange knowledge.
This research suggested that the DHB and SDHB development models should serve as a driving force in tackling other issues and implementing success factors in their operations.
References
สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี.แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่13(พ.ศ.2566–2570) [อินเทอร์เน็ต].2565[เข้าถึงเมื่อ 10 มกราคม 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://www.nesdc.go.th/main.php?filename=plan13
ศูนย์ข้อมูลข่าวสารด้านเวชภัณฑ์กระทรวงสาธารณสุข. แผนยุทธศาสตร์ชาติ20 ปีด้านสาธารณสุข (พ.ศ. 2560–2579) ฉบับปรับปรุง ครั้งที่2 (พ.ศ.2561) [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 13 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dmsic.moph.go.th/index/detail/7602
สำนักนายกรัฐมนตรี. “ระเบียบสํานักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับพื้นที่ พ.ศ. 2561”. ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 135 ตอนพิเศษ 54 ง [อินเตอร์เน็ต].2561 [เข้าถึงเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://multi.dopa.go.th/legal/assets/modules/news/
uploads/16492ad91a31fdac8b9d01724e22a2d75aa64bb846c4e6205433265091794407.PDF
ศูนย์ข้อมูลข่าวสารด้านเวชภัณฑ์กระทรวงสาธารณสุข. รายละเอียดตัวชี้วัดกระทรวงสาธารณสุข ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 13 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dmsic.moph.go.th/index/detail/9138
อดุลย์ บำรุง. แนวทางการพัฒนา สมรรถนะและการดําเนินงานคณะกรรมการ พัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอําเภอ(พชอ.). ว. สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น 2562;1(1):87–101.
มูลนิธิชุมชนท้องถิ่นพัฒนาและสำนักพัฒนายุทธศาสตร์ดีวิถีไทย. บทเรียน พชอ.การพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ. นนทบุรี: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ; 2563.
ถนัด ใบยา, และยุพิน แตงอ่อน. การประเมินผลรูปแบบการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับ อำเภอที่เชื่อมโยงกับการพัฒนาตำบลจัดการคุณภาพชีวิต จังหวัดน่าน. ว. วิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ 2565;18(1):59–68.
ปัญญา พละศักดิ์. การศึกษาและพัฒนารูปแบบการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ. ว. สภาการสาธารณสุขชุมชน 2564;3(2):40–53.
สำนักงานสาธารณสุขอำเภอโพนพิสัย. รายงานผลการปฏิบัติงานสาธารณสุข รอบที่2/2565[เอกสารอัดสำเนา]. หนองคาย: สำนักงานสาธารณสุขอำเภอโพนพิสัย; 2565.
Kemmis S, McTaggart R. The Action Research Planner. 3rd ed. Geelong: Deakin University Press; 1992.
สำนักงานบริหารยุทธศาสตร์สุขภาพดีวิถีไทย. กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือแนวทางการดำเนินงานตามระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับพื้นที่ พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2561.
ศักดินันท์ดวงตา. ศึกษาการพัฒนารูปแบบการดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของอำเภอศรีวิไล จังหวัดบึงกาฬ [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 1 เมษายน 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://bkpho.moph.go.th/ssjweb/bkresearch/index.php?fn=detail&sid=203
นัจรินทร์เนืองเฉลิม, ภคิน ไชยช่วย, กันติยา ศรีนิล, กุลจิรา สิงห์ขิต. การประเมินการดำเนินงานของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวติระดับอำเภอ กรณีศึกษาอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. ว. สาธารณสุขและสุขภาพศึกษา 2564;1(3):21–33.
ธงชัย ปัญญรัตน์. ผลของรูปแบบการพัฒนาคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.) จังหวัดกาฬสินธุ์. ว. วิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ 2565;15(2):133–144.
วุฒินันต์สุดบอนิจ. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดําเนินงานของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิต ระดับอําเภอ จังหวัดยโสธร. ว. สุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา 2564;7(1):89–95.
กีระติเวียงนาค. การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุแบบมีส่วนร่วมโดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิต อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่. ว. วิจัยและวิชาการสาธารณสุขจังหวัดพิจิตร 2563;1(1):49–55.
แววดีเหมวรานนท์. การประเมินผลการดำเนินงานคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอจังหวัดนครราชสีมา. ว. วิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพ 2563;6(1):140–157.
สมยศ ศรีจารนัย. บทบาทของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตและลดความเหลื่อมล้ำของประชาชน ในพื้นที่เขตสุขภาพที่4 [รายงานผลการวิจัย]. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร์; 2561.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ตีพิมพ์ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารโรงพยาบาลสกลนคร การคัดลอกเพื่อพัฒนาเชิงวิชาการต้องได้รับการอ้างอิงอย่างถูกต้อง