การสอบสวนการระบาดโรคไข้หวัดใหญ่ชนิด B ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ วันที่ 10 มกราคม–2 กุมภาพันธ์ 2568

บทคัดย่อ

ความเป็นมา : วันที่ 22 มกราคม 2568 โรงพยาบาลไพรบึง ตรวจจับการระบาดในรายงาน 506 พบผู้ป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ที่แผนกผู้ป่วยนอก จำนวน 3 ราย โดยผู้ป่วยทุกรายศึกษาอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ และพบผู้สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยอีกเป็นจำนวนมาก ทีมปฏิบัติการสอบสวนควบคุมโรคอำเภอไพรบึง จึงดำเนินการสอบสวนโรค วันที่ 22–29 มกราคม 2568 เพื่อยืนยันการวินิจฉัยโรคและควบคุมการระบาด

วิธีการศึกษา : ศึกษาระบาดวิทยาเชิงพรรณนา โดยศึกษาข้อมูลสถานการณ์โรคไข้หวัดใหญ่จังหวัดศรีสะเกษและอำเภอไพรบึง รวบรวมประวัติการรักษาของผู้ป่วย สอบถามนักเรียนและบุคลากรโรงเรียน ค้นหาผู้ป่วยรายใหม่เพิ่มเติมโดยใช้นิยามผู้ป่วยสงสัย หมายถึง เด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 4–5 โรงเรียนแห่งหนึ่ง ตำบลสำโรงพลัน และเด็กอายุ 6–15 ปี หมู่ 1 และหมู่ 13 ตำบลสำโรงพลัน อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ ที่มีอาการอย่างใดอย่างหนึ่ง ได้แก่ ไข้ ไอ น้ำมูก ปวดศีรษะ และอาเจียน ช่วงวันที่ 10 มกราคม–2 กุมภาพันธ์ 2568 ร่วมกับการศึกษาสิ่งแวดล้อม และการศึกษาทางห้องปฏิบัติการ โดยเก็บตัวอย่างส่งตรวจหาสารพันธุกรรมของเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ด้วยวิธี Realtime RT-PCR

ผลการศึกษา : พบผู้ที่มีอาการเข้าได้กับนิยามโรคไข้หวัดใหญ่รวม 17 ราย พบในโรงเรียน 14 ราย และพบในชุมชน 3 ราย ค่ามัธยฐานของอายุ 10 ปี อัตราส่วนเพศชายต่อเพศหญิง เท่ากับ 1 : 1.42 ผลตรวจ Influenza A/B Ag Rapid Test พบ Influenza B เป็นบวก 3 ราย และผลตรวจ Real time RT-PCR พบสารพันธุกรรมไวรัส Influenza B 2 ราย ทุกรายมีอาการไข้ รองลงมา คือ มีน้ำมูก ร้อยละ 97.44 และไอ ร้อยละ 88.89 ปัจจัยเสี่ยงของการระบาด ได้แก่ การสัมผัสใกล้ชิดผู้ที่มีอาการ และการดื่มน้ำ/รับประทานอาหารจากภาชนะเดียวกัน

สรุปและอภิปรายผล : รูปแบบการระบาดเป็นแบบแหล่งโรคแพร่กระจาย การมีกิจกรรมร่วมกันในโรงเรียนและชุมชนเป็นปัจจัยก่อให้เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ชนิด B ในครั้งนี้ โดยมีการกระจายของโรคภายในชั้นเรียนและกระจายไปตามชั้นเรียนต่าง ๆ ร่วมกับมีการแพร่ระบาดภายในครอบครัวและชุมชน ภายหลังดำเนินมาตรการป้องกันควบคุมโรค พบผู้ป่วยรายสุดท้ายวันที่ 27 มกราคม 2568 และเฝ้าระวังต่อไปอีก 14 วันไม่พบผู้ป่วยรายใหม่